Studia 1rok - rodzice

Hej,
słuchajcie przez google znalazłam to forum i czytałam o podobnym problemie
do mojego (wątek z 2011 roku).
Zacznę od tego że już sama nie wiem co mam zrobić. tzn teraz już nie mogę
dużo zrobić. ALE
Studiowałam na pierwszym roku Informatyki.
Od początku nie byłam pewna do tych studiów, wszyscy( głównie rodzice)
mówili że "pierwszy rok jest najgorszy i zobaczysz będzie lepiej jak już
się wdrążysz w to i zobaczysz że zainteresuje cie to".
Po pierwszym semestrze wszyscy " o widzisz nie było tak źle, zero poprawek, nawet piątki i czwórki się zdarzyły, teraz będzie tylko lepiej".
Nikt nie zapytał czy mi się to podoba, jak się czuje na tych studiach- tylko
wyniki są ważne.
Przez to pół roku już tak solidnie myślałam na jaki kierunek złożyć papiery. I sobie wymyśliłam Finanse i Rachunkowość. Lubie dociekliwość, lubie matme(jak ma sens) i stwierdziłam że to będzie dobry zawód dla mnie.
Złożyłam papiery powiedziałam babci- ucieszyła się, kamień jej spadł z serca bo po infie non stop nauka nowych rzeczy i wgl;
chłopakowi- nareszcie, widziałem że się męczysz i myślę że to dobry wybór;
przyjaciółce- super że na siłe nie będziesz kuła tego czego nie lubisz;
wszyscy znajomi OK;
rodzice- "czego nam wczesniej nie powiedziałas, wstrzymaj się z tym.
KOLEJNA rozmowa z nimi: skończ informatyke, mu ci prace załatwimy(całkiem inna branża) i szybko emeryturka
OK ale tłumaczę że nie chce, i na sesje też już nie ide bo nie będę kuła di czegoś co mnie zniechęca..
"to przynajmniej skończ ten rok to najwyżej wrócisz na niego"
NIE CHCE
"z firem bedzie tak samo jak z inf"
NIE WIECIE TEGO
i co ja mam zrobić, że z nimi się nie da rozmawiać??
przez ten rok psychika mi siadła, ja nie wiedziałam co tam robię i co minutę zadawałam sobie pytanie'co ja tu do cholery robie??'.
Nie chce kończyć tej cholernej sesji bo
1. w dziekanacie zostawiłam oświadczenie o skreślenie z listy studentów
2. mam nie pozaliczane kolosy i musiałabym nadrobić w tydzień całe pół roku.
3. Jest to dla mnie za duży stres (mdleje nawet) żeby bezsensownie zaliczyć ten rok i i tak pójść na fir.
Czy ktoś mi coś napisze? Do otuchy i swoje zdanie na ten temat?

(zobacz zmiany)

Ja napiszę... Mój mąż miał ten sam problem - rodzice wybrali mu studia (bo prestiż, bo kasa, itd.) - chcieli, żeby za wszelką cenę skończył wymarzony przez nich kierunek, choć potem miał pracować w ich firmie (zupełnie inna branża, ale prestiż papierka się dla nich liczy najbardziej). Były straszne awantury o to, mąż wytrzymał na studiach trzy lata, po czym zrezygnował i zaczął studiować to, co go zawsze interesowało (praca po tym kierunku też jest). Skończył wymarzone studia, pracuje w zawodzie, spełnia się, ale nigdy nie zyskał aprobaty ze strony rodziców - nie są z niego zadowoleni, często w czasie rodzinnych spotkań wracają do tematu i robi się nieprzyjemnie, a minęło już parę lat, odkąd skończył studia. Brak zrozumienia i poparcia ze strony najbliższych jest okropnym doświadczeniem i nikomu tego nie życzę, ale to twoje życie - ty się będziesz uczyła, potem pracowała i ty powinnaś podjąć decyzję, bo to ty ponosisz konsekwencje tych decyzji, a nie twoi rodzice. Takie moje przemyślenia...

A co to rodzice będą Ci życiową drogę wybierać ? Jak nie potrafią uszanować Twojej decyzji to mają problem, nikt za Ciebie zycia nie przeżyje

Ja rok studiowałam informatykę teraz studiuję matematykę i wiem, że nigdy już nie poszłabym na tamte studia. Jak będę chciała się nauczyć programować to się sama nauczę.. A nie ma się sensu męczyć. A co do rodziców.. To się nimi nie przejmuj.. Chyba nie mogą za Ciebie decydować w tym wieku..

Jakbyś od razu po maturze wybrała kierunek, który Cię interesuje, to całym sercem byłabym za Tobą, ale skoro zmarnowałaś rok (będąc zapewne na utrzymaniu rodziców, skoro tak liczysz się z ich zdaniem), to uważam że rodzice mają rację.

A po co chcesz z nimi dalej rozmawiać, nie dociera do nich, trudno. Jesteś dorosła i studiujesz to co Ciebie interesuje. I tak to niestety wyglada jak rodzice namawiaja na studia, a dziecko nie wie czego chce i potem męczy się dla rodziców. Zawsze wtedy pytam po co w takim razie kolejny lic. czy inż.?

Cytat
majka51
Jakbyś od razu po maturze wybrała kierunek, który Cię interesuje, to całym sercem byłabym za Tobą, ale skoro zmarnowałaś rok (będąc zapewne na utrzymaniu rodziców, skoro tak liczysz się z ich zdaniem), to uważam że rodzice mają rację.

Żartujesz sobie? Nie każdy musi odrazu wiedzieć na co chce iść, już nie mówiąc o tym, że nie ma w ogóle takie obowiązku iść, tym bardzie, ze teraz te papiery nic nie dają. A dziewczyna na studia pewnie poszła byle jakie byle były, b rodzice chcieli.

Cytat
truskawka_ang
Żartujesz sobie? Nie każdy musi odrazu wiedzieć na co chce iść, już nie mówiąc o tym, że nie ma w ogóle takie obowiązku iść, tym bardzie, ze teraz te papiery nic nie dają. A dziewczyna na studia pewnie poszła byle jakie byle były, b rodzice chcieli.

Nie, nie żartuję. Rok temu też mogła sama wybrać, a tegoroczny wybór też nie jest do końca przemyślany (bo lubi matematykę? serio?? wybrała w pół roku co chce zrobić z życiem?). Rodzice mają w pełni uzasadnione wątpliwości czy to dobry pomysł.

Natomiast jeśli chodzi o to, że rodzice nie mogą wybierać za nią - coś mi mówi, że dziewczyna nie jest samodzielna finansowo, i że z takim podejściem do życia szybko nie będzie. Więc zdecydowanie rodzice mają prawo głosu. Mało tego, zgodnie z krio rodzice mają prawo uchylić się od obowiązku alimentacyjnego wobec dziecka pełnoletniego, jeśli nie dokłada ono starań do usamodzielnienia się - czyli dokładnie w takiej sytuacji: podjęła przypadkowe studia, zawaliła je, idzie na kolejne przypadkowe.

Gadanie..
Nie każdy po liceum wie gdzie chce iść. Sama zrobiłam ten błąd.. Aczkolwiek błędem tego jakoś nie mogę do końca nazwać. Wiele osób rezygnuje po semestrze lub dwóch.. I nie widzę w tym nic złego. Idzie na kolejne studia i je kończy.

Zawsze można zrobić rok przerwy, iść do pracy i się zastanowić..

Fakt, nie ma sensu robienie jakiegoś kierunku na siłę, ale z drugiej strony zastanów się pięć razy nad kolejnym. FiR to na pewno to? Tam wcale nie ma tyle matmy, ile by Ci się mogło wydawać + pełno ludzi to kończy. Uważam, że wątpliwości rodziców są uzasadnione.

Zgodzę się i się nie zgodzę moja siostra została wysłana na prawo do Krakowskiej Akademii - http://www.ka.edu.pl/ (uczelnia może nie tak znana jak UJ ale również o wysokim poziomie) w każdym razie siostra miała podobne obiekcje, że ona nie chce że chce coś innego. Efekt taki, że skończyła i teraz jest zadowolona głównie z pensji inne koleżanki poszły na to co chciała iść Ona większość ma problemy ze znalezieniem pracy. Trzeba brać taki argument pod uwagę również bo jakby nie patrzeć to dość istotny element.

Zrób to czego ty chcesz, Twoje życie a nie rodziców.
Oni mogą ci doradzić , wyrazić swoje zdanie ale nie powinni narzucać niczego.
Idź na kierunek na którym będziesz się dobrze czuła i będziesz zadowolona.

nie męcz się na studiach które Ciebie nie interesują, ale poważnie przemyśl swój wybór. Jeśli po roku okaże się, że finanse i rachunkowość to też nie Twoja bajka rodzice nie tylko nie zaufają Tobie już więcej, ale tez nigdy już nie będą brać poważnie twoich decyzji. A o tym, że porzucona informatyka będzie Tobie przypominana przy okazji każdego, nawet małego niepowodzenia na nowych studiach możesz być pewna. Niestety- jak się jest podatnym na wpływ innych to trzeba sie uzbroić w silny pancerz na krytykę. Powodzenia!

Cytat
lusta
Złożyłam papiery powiedziałam babci- ucieszyła się, kamień jej spadł z serca bo po infie non stop nauka nowych rzeczy i wgl;
[/b][/color]

Serio? A ty myślisz, że na firze nauczysz się raz na całe życie? To akurat jest kierunek po którym non stop uczysz się dalej bo jak staniesz w miejscu to wypadasz z obiegu...

Najgorsze co można usłyszeć od rodzica to "jesteś na moich, idziesz na studia tam gdzie ja chce". Aż dziwie się, że niekttóre laski tutaj popieraja taka bzdure. Bo ja będąc rodzicem chciałabym, żeby moje dziecko było szczęsliwe i samo kierowało swoich zyciem, a nie zebym ja za nie dokonała wyboru, za które bedzie mnie nienawidzić.