wątpliwości..

,

i związujesz się z nim czy z jego rodziną ?

.

przesadzasz. gdybyś go tak naprawdę kochała to nie zastanawiałabyś się nad rozstaniem, bo wyjeżdżasz tylko obmyślałabyś plany kontaktu i spotkań. tak samo nie narzekałabyś na rodziców tylko grzecznie dzień dobry mówiła, a potem znikała w pokoju chłopaka.
podsumowując: rozstań się z nim, nie marnuj jego i swojego czasu.

masakra

nie marnuj czasu, bo to faktycznie bez sensu

po co masz ciaganc taki bezzsensowny zwiazek bez przyszlosci? Szkoda czasu i wysilku wkladac w taki zwiazek. Predzej czy pozniej, jak bedziesz myslala o nim powaznie rodzina bedzie sie wtracac. Pozatym czy woj chlopak ma 15 lat, skoro tak musi siostra go pytac???

Ile on ma lat? Jest młodszy od Ciebie?

Pogadaj z nim, powiedz mu, żeby się ogarnął, bo chcieć być w związku z nim a nie z jego rodzicami i że jak ma być na każde ich zawołanie to Ty się na taki układ nie piszesz, bo chyba byś zwariowala na dłuzszą metę...

Skoro się nad tym zaczęłaś zastanawiać tzn. że już go nie chcesz. Droga jest prosta.

on złamał nogę a Ty się zastanawiasz, czy się z nim nie rozstać, bo nie przepadasz za jego rodziną... wow ;o prawdziwa miłość!

Prawdziwa miłośc nie zna granic,pokonuje się wszystkie przeszkody.Ty masz wątpliwości więc czy to jest miłośc?

Cytat
Jola120
Prawdziwa miłośc nie zna granic,pokonuje się wszystkie przeszkody.Ty masz wątpliwości więc czy to jest miłośc?

Rzeczywiście, wielka "miłość" z Twojej strony. Moim zdaniem nie dorosłaś jeszcze do związku, skoro takie rzeczy stanowią dla Ciebie nieprzekraczalne przeszkody, żeby ten związek mógł trwać. Wiecznie będzie z rodzicami mieszkał? To że ma nadopiekuńczych i surowych rodziców i siostrę perfekcjonistkę która o niego dba, to nie powód do rozstania.
Może lepiej zakończ ten związek i dorośnij.

Skoro masz już teraz wątpliwości (a z tego co zrozumiałam masz je tylko dlatego, że chłopak ma złamaną nogę i musisz znosić jego dziwną rodzinę) to co będzie, jak się rozłączycie na studiach, albo właśnie w drogą stronę - już na poważnie. Wiążemy się z jedną osobą, ale tak naprawdę więzy powstają z rodziną też. O ile jesteś cierpliwa, umiesz się uśmiechać, dusić w sobie gniew - dasz radę. Każda rodzina jest dziwaczna, każda ma coś z adammsów. Ale może Twój chłopak nie ma nic przeciw i chce, żebyś nauczyła się żyć ze wszystkimi (a wiesz co, to jest do zrobienia). Zastanów się, czego chcesz od niego, od siebie i jak widzisz wasz związek za 5 lat.

nie przesadzaj, ludzi nie zmienisz, a żyć z nimi nie musisz, przecież nie weźmiesz ślubu z matką czy ojcem jego, tylko z chłopakiem, którego kochasz, wyprowadzicie się będziecie mieszkać sami i będzie inaczej
ale to, że twój chłopak nie ma zdania to trochę żałosne, co on się rodziny boi ?