gorący temat
6 minut temu
wczoraj o 22:38
wczoraj o 22:37
wczoraj o 19:33
wczoraj o 18:57
14.01 o 21:11
Naturhouse opinie- korzystałyście?
22.11 o 10:12
Platforma wibracyjna opinie i efekty
27.10 o 12:13
Opinie o vericaust- sposoby na kurzajkę! Helpp!
7.11 o 21:08
27.01 o 19:01
13.10 o 14:29
Tyle jest pytań ,bez odpowiedzi...w tym temacie... Ja miałam kiedyś,dość namacalne czy może wytłumaczalne zdarzenie; Takie coś ,spotkało mnie tylko jeden ,jedyny raz w życiu i nigdy więcej. Tylko ,że toakurat połączyłam dopiero po latach -z tym ,że pzrytrafiały mi się wówczas często dość dziwne rzeczy,ponieważ byłam zbyt młoda i głupia...zbyt ciekawska i zwariowana i lubiłam poszaleć z tzw. wywolywaniem duchów.Cytat
topoli
Z tego co wyczytalam, czy uslyszalam ( a dosyc sporo mam znajomych co 'Ujrzeli'to dochodze do wniosku, ze mimo wszystko raczej duch przychodzi w momencie kiedy raczej chce nam cos przekazac, dokonczyc, cos dowiedziec... albo po prostu by dana osoba na ziemi 'uspokoila sie' i pogodzila ze smiercia...ja od kad pamietam na smierc patrze bardziej z usmiechem, wlasnie przez ta nnutke moze tez zazdrosci, ze oni juz sa tam..ze oni juz wiedza jak tam jest..a zawsze jak myslalam o 'zabisciu sie'
to dopowiadalam sobie, no ale kurcze co jesli robiac to wroce spowrotem na ziemie
przeciez nie o to mi chodzi...
Moze tez duch 'obcy' objawia sie ludziom tylko tym co w pewnym sensie sie nei boja..moze nie jestem gotowa zeby ducha zobaczyc..moze mimo wszytsko zamykam oczy podswiadomosci..nie wiem sama jak to jest..rowniez mnie strasznie ciekawi ten temat i chcialabym w jakims najmniejszym stopniu to pojac.... wciaz szukam odpowiedzi ale poki co wszytsko kaczy sie na pytaniach lecz jednak sadze, ze w swiecie gdzies tam sa odpowiedzi na te najwieksze pytania..a moze nawet w nas samych tylko wciaz jestesmy tak bardzo pod maska iluzji..
moze tez widzimy duchy ale nie zdajemy sobie sprawy ze to oni...
Robiliśmy to z ciekawości ,czasem dla adrenaliny ...a czasem po to ,by sprawdzić zwyczajnie,czy to jest prawda. Myślę,że sprawdziłam i się przekonałam.I jestem pewna po dziś dzień. Zaplacilam za to ,srogą karę(4 lata męk i niewyjasnionych zjawisk) snów na jawie ,koszmarów itp. Nieomal pzrypłaciłam to życiem.DLATEGO WSZYSTKIM ODRADZAM ,TEGO RODZAJU PRAKTYKI!!!!!! I dzisiaj wiem,że jest ,,coś''.....choć nikt nie wie i się nie dowie.....-co?-póki nie przejdzie ....na ,,tamtą''stronę.
Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 2011-04-11 03:06 przez bubi.
nie wiem dlaczego w sumie ale nawet jak bylam dzieckiem nie bylam w stanie nawet zorientowac sie jak to jest z wylowywaniem..moze dlatego, ze mysle, ze jednak mamy swoje swiaty i nie powinnismy..moze tez takim mysleniem siebie sama ograniczam ale jednak nie jestem do konca pewna czy nie umarlabym ze strachu... podobno sa rozne duchy wiec nie mam pewnosci na jakiego mozna trafic
swoja droga pewna kobieta o dziwo trzymala czesc prochow swojego meza w domu (nie pamietam juz jaki cudem jej sie to udalo zachowac) ale jednak...z czasem zaczal ja gnebic..mimo ze za zycia byli podobno wzorowym malzenstwem..po czasie okazalo sie ze nachodzil, zone by ta wlasnie pozbyla sie calkowicie jego prochow bo 'niby' przez ten fakt nie mogl opuscic naszego swiata.... mysle, ze duche zywych sa w jakis sposob polaczeni z umarlymi.. jesli my nie godzimy sie ze smiercia dusza moze nie moc przejsc...nie wiem sama.. o smierci klinicznej tez mam dziwne zdanie.. czasami mysle, ze moze to faktycznie jakies zabburzenie myslenia, ze nagle mamy jakies obrazy tak jak w snie.. reale tez przeciez bywaja..no ale z drugiej strony... w koncu wszytsko jest mozliwe...
mysle, ze takie pytania..chec poznania najwiekszych pytan i samo dazenie do poznania samego siebie to sa jedne z najnazniejszych spraw ktore kazdy czlowiek powinien zaglebiac.. jakos nie moge sie przemoc, zeby zycie mialo polegac na typowym zyciu z dnia na dzien, pracy, rodzinie wiecznie tez sam krag..chyba przyszlismy tu po cos bardziej wazniejszego.. ludzie w zasadzie boja sie zyc..boja sie zyc swoimi wartosciami, upodobaniami...kazdy bardziej sie ogranicza, robimy cos przez kogos, dla kogos...i tak dalej..nie skupiajac uwagi calkowicie na sobie, nie zadajemy sobie pytania do kad tak na prawde chcemy isc, kim jestesmy..a juz nie mowiac, ze ktos siebie znaaaa bo jednak kazdego dnia poznajemy siebie w nowej sytuacji...doswiadczenia nas rowniez w jakis sposob zmieniaja.. chcialabym nauczyc sie zyc tak by jednak 'moj duch' jesli tkwi we mnie..mial latwiej poza tym swiatem.. moze tez nie powinnam tak do tego podchodzi..a zyc chwila aaaaj...temat bez konca...
zastanawia mnie rowniez moment smieric... czy osoba czuje..czy osoba jest swiadoma, ze lada moment umrze... jak wspominam sobie momenty przed smiecia bliskich mi osob, z rozmow mozna byloby duzo wyciagnac...ale sama nie wiem czy takie myslenie pojawia sie uu mnie w momencie kiedy bardzo chce sie czegos 'uczepic' czy faktycznie slowa maja swoja moc...(swoja droga tez tak mysle) jak pomysle o smierci chlopaka..dziwne to dla mnie bylo bardzo (tym bardziej, ze pare miesiecy wczesniej bylam z nim u wrozki-to tez bylo jakos tak dziwnie wyszlo, ze poszlismy-rozmawialismy na te tematy z jego ciocia i zaczela opowiadac ze niedaleko jest starsza pani, ktora potrafi...a akurat okazalo sie ze to podrodze do jego babci wiec jakos wstapilismy) i ona przepowiedziala smierc... (podobno nie mozna mowic ale ona powiedziala..) a wracajac do rozmowy..jakos dzien przed poruszylam temat smierci i o dziwo..( jestem duza gadula) zakonczylam temat w momencie keidy on opisal jak chce by wygladala jego smierc..nic nie mowilam o sobie..co jest dla mnie duzym zaskoczeniem bo ja lubie wypowiadac swoje zdanie... no i na drugi dzien stalo sie... moge sobie tez dodac, ze w nocy mialam wrazenie, ze 'cos' w mieszkaniu chodzi..ale to tez moga byc tylko moje pogadanki.. (troche moze barzdiej wiarygodne bo jego smierc nastapila mniej wiecej w tym czasie a ja nie bylam jeszcze swiaadoma, ze on nie zyje..)
Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 2011-04-11 03:21 przez topoli.
Po części masz napewno rację...Ja to wogóle jestem dziwna.Cytat
topoli
nie wiem dlaczego w sumie ale nawet jak bylam dzieckiem nie bylam w stanie nawet zorientowac sie jak to jest z wylowywaniem..moze dlatego, ze mysle, ze jednak mamy swoje swiaty i nie powinnismy..moze tez takim mysleniem siebie sama ograniczam ale jednak nie jestem do konca pewna czy nie umarlabym ze strachu... podobno sa rozne duchy wiec nie mam pewnosci na jakiego mozna trafic
mysle, ze takie pytania..chec poznania najwiekszych pytan i samo dazenie do poznania samego siebie to sa jedne z najnazniejszych spraw ktore kazdy czlowiek powinien zaglebiac.. jakos nie moge sie przemoc, zeby zycie mialo polegac na typowym zyciu z dnia na dzien, pracy, rodzinie wiecznie tez sam krag..chyba przyszlismy tu po cos bardziej wazniejszego.. ludzie w zasadzie boja sie zyc..boja sie zyc swoimi wartosciami, upodobaniami...kazdy bardziej sie ogranicza, robimy cos przez kogos, dla kogos...i tak dalej..nie skupiajac uwagi calkowicie na sobie, nie zadajemy sobie pytania do kad tak na prawde chcemy isc, kim jestesmy..a juz nie mowiac, ze ktos siebie znaaaa bo jednak kazdego dnia poznajemy siebie w nowej sytuacji...doswiadczenia nas rowniez w jakis sposob zmieniaja.. chcialabym nauczyc sie zyc tak by jednak 'moj duch' jesli tkwi we mnie..mial latwiej poza tym swiatem.. moze tez nie powinnam tak do tego podchodzi..a zyc chwila
Raz myslę ,że te znaki to tylko znaki,nie życie. Że jest tam coś ,że czasem można dać znać (dlaczego nie wszystkim-nie wiem?) Ale często nie dowierzam,że istnieje to drugie życie-życie po śmierci. Głupio to pisać,ale jestem szczera i mogę powiedzieć ,że sama nie wiem i jestem zbyt ograniczona by to pojąć.Mam tyle pytań....Niby jestem katoliczką-jednak w życie po śmierci nie chce mi się wierzyć.Skolei doświadczyłam sygnałów i znaków ,które mówią same za siebie,że ..coś'' jest. Sama nie mogę się z tym uporać.Czasem nie wiem w co mam wierzyć. Trzymaj się! Myślę ,ze jeszcze pogawędzimy nie jednej nocy! Spada mi głowa na klawiaturę Pa
O kurczę....takie ciekawe rzeczy opowiadasz ,ze szok. J anie wiem ,dlaczego mnie od gówniarstwa począwszy ...-tak ciekawi ten temat? A tu nie widać ,by dziewczyny się tym interesowały.Boją sięCytat
topoli
nie wiem dlaczego w sumie ale nawet jak bylam dzieckiem nie bylam w stanie nawet zorientowac sie jak to jest z wylowywaniem..moze dlatego, ze mysle, ze jednak mamy swoje swiaty i nie powinnismy..moze tez takim mysleniem siebie sama ograniczam ale jednak nie jestem do konca pewna czy nie umarlabym ze strachu... podobno sa rozne duchy wiec nie mam pewnosci na jakiego mozna trafic
mysle, ze takie pytania..chec poznania najwiekszych pytan i samo dazenie do poznania samego siebie to sa jedne z najnazniejszych spraw ktore kazdy czlowiek powinien zaglebiac.. jakos nie moge sie przemoc, zeby zycie mialo polegac na typowym zyciu z dnia na dzien, pracy, rodzinie wiecznie tez sam krag..chyba przyszlismy tu po cos bardziej wazniejszego.. ludzie w zasadzie boja sie zyc..boja sie zyc swoimi wartosciami, upodobaniami...kazdy bardziej sie ogranicza, robimy cos przez kogos, dla kogos...i tak dalej..nie skupiajac uwagi calkowicie na sobie, nie zadajemy sobie pytania do kad tak na prawde chcemy isc, kim jestesmy..a juz nie mowiac, ze ktos siebie znaaaa bo jednak kazdego dnia poznajemy siebie w nowej sytuacji...doswiadczenia nas rowniez w jakis sposob zmieniaja.. chcialabym nauczyc sie zyc tak by jednak 'moj duch' jesli tkwi we mnie..mial latwiej poza tym swiatem.. moze tez nie powinnam tak do tego podchodzi..a zyc chwila
zastanawia mnie rowniez moment smieric... czy osoba czuje..czy osoba jest swiadoma, ze lada moment umrze... jak wspominam sobie momenty przed smiecia bliskich mi osob, z rozmow mozna byloby duzo wyciagnac...ale sama nie wiem czy takie myslenie pojawia sie uu mnie w momencie kiedy bardzo chce sie czegos 'uczepic' czy faktycznie slowa maja swoja moc...(swoja droga tez tak mysle) jak pomysle o smierci chlopaka..dziwne to dla mnie bylo bardzo (tym bardziej, ze pare miesiecy wczesniej bylam z nim u wrozki-to tez bylo jakos tak dziwnie wyszlo, ze poszlismy-rozmawialismy na te tematy z jego ciocia i zaczela opowiadac ze niedaleko jest starsza pani, ktora potrafi...a akurat okazalo sie ze to podrodze do jego babci wiec jakos wstapilismy) i ona przepowiedziala smierc... (podobno nie mozna mowic ale ona powiedziala..) a wracajac do rozmowy..jakos dzien przed poruszylam temat smierci i o dziwo..( jestem duza gadula) zakonczylam temat w momencie keidy on opisal jak chce by wygladala jego smierc..nic nie mowilam o sobie..co jest dla mnie duzym zaskoczeniem bo ja lubie wypowiadac swoje zdanie... no i na drugi dzien stalo sie... moge sobie tez dodac, ze w nocy mialam wrazenie, ze 'cos' w mieszkaniu chodzi..ale to tez moga byc tylko moje pogadanki.. (troche moze barzdiej wiarygodne bo jego smierc nastapila mniej wiecej w tym czasie a ja nie bylam jeszcze swiaadoma, ze on nie zyje..)
??? Chyba nie mają tak wszyscy ,że ciekawią ich takie tematy Idę lulu Trzymajcie się!
ja kiedyś [jakies 10lat temu] mieszkalam z prababcią. Zmarla tydzien przed moja komunia, a po jej pogrzebie, jak bylam sama w domu to z garnka najpierw zleciała pokrywka [nie wiem jakim cudem, bo nie byla odslonieta ani nic], a potem jak szlam do łazienki to slyszalam jak ktoś idzie na górę do mnie po schodach. Myślałam, że na zawał padne :d od tej pory mnie juz nie straszy
mój bardzo dobry kolega w Wigilię się powiesił
to było dla wszystkich zaskoczenie ja nie moge sobie wydarować że mu nie pomogłam!!!:-( bardzo to przeżyłam odbiło sie na moim zdrowiu i itd. co noc mi sie śni,modlę się codziennie od jego śmierci i czuje jego obecnośc a przeważnie jestem sama w domu.
W nocy ostatnio mam wrażenie że mnie nawiedza trochę się boje ale pójdę się w rekolekcje wyspowiadać podobno to pomaga,niektórzy mówią że coś odemnie chcę dlatego tak mi sie śni i mnie odwiedza.........
niektóre opowieści są dość dziwne ale i tak poczytałam
