W jakim wieku zostałyście mamą?

Ja urodziłam córeczkę mając 18 lat,za 5miesięcy kończę 20 lat i niedługo ponownie zostanę mamusią Tym razem będzie to synek.Bardzo się cieszę bo uwielbiam dzieci(mam siostrzyczkę która ma 7 lat,od urodzenia spędzałam z nią dużo czasu i wiele się nauczyłam),tylko troszkę się martwię jak to będzie. W sumie będzie różnica 18 miesięcy między dziećmi ,ale moja Asia dalej wymaga dużej uwagi.Ale myślę że jakoś sobie poradzę.Najważniejsze ze córcia jest zdrowa i mam nadzieje że dzidzia w moim łonie również

ja mialam 27 lat

Ja urodziłam Viktorię przed 19-stymi urodzinami

22 lata

Ja planuje tak jak bede miala 23-25 lat

Mialam 20 lat

P.s jako, ze jestem tu nowa, to witam was wszystkie

Moj synek skonczyl dwa latka w marcu, a ja w lipcu skoncze 21. W pazdzierniku urodzi sie druga dzidzia- byc moze coreczka. Jestem bardzo szczesliwa, mimo ze mloda i nie zawsze jest sielanka...

Ja miałam 29 lat, teraz mój synek ma 3 latka

to i ja przyłączę się do bardzo znacznego grona szczęśliwych i młodych mam.
ja miałam również 19 lat jak na świat przyszła moja pierworodna-wtedy moje życie odwróciło sie o 360 stopni.
dziś mam prawie 33 latka i troje dzieci,najstarsza 14 lat,potem 11 latka i synek 6 lat.a z najstarsza to chyba zaraz na impry będziemy razem chodzic-bo nie czuję się na swoje lata i tymbardziej tak nie wyglądam.już młoda nosi moje ciuchy,jeszcze się nie maluje,ale wszystko wswoim czasie.
teraz patrząc na to z innej perespektywy nigdy bym nie chciała cofnąc czasu,choc czasem mnie nerwy poszczają.
POZDRAWIAM WSZYSTKIE MAMUSIE

29 jak urodziłam mojego misiaczka )))

Ja miałam 18 lat gdy urodziłam... Jestem szczęśliwa, gdy mój półtoraroczny synek przyjdzie, powie mama i da buzi...

20 latek

A ja miałam 20 lat i często spotykam się z opinią,że "w tak młodym wieku..".Uważam to za przesadę,gdyż ja nie byłam 16letnią mamą.Dziś mój syn ma 6 lat a ja jestem najszczęśliwszą kobietą świata.Dziecko daje siłę ogromną,takiego powera do życia.Gdy dowiedziałam się,że jestem w ciąży nie mogłam sobie wyobrazić porodu.Naprawdę bałam się,że tego nie przeżyję,gdyż nawet na widok małej strzykawki robiło mi się zielono....a co dopiero.Po porodzie mówiłam,że już nigdy więcej nie zafunduję sobie takiego bólu-paradox-bo dziś o niczym innym nie marzę jak o braciszku dla mojego synapozdrawiam

W swoją pierwszą ciążę zaszłam w wieku 22 lat. Mój chłopak (obecny mąż) był zachwycony, a ja byłam załamana, chciałam mieć dzieci ale dopiero po studiach i po znalezieniu pracy...obaw miałam wiele, niestety nie zdąrzyłam pomyśleć nawet o strachu przed porodem, ponieważ po 7 dniach zaczęłam plamić, niestety poroniłam, leżałam na patologii ciąży tydzień, najgorszy okres w moim życiu, strasznie to przeżyłam...Ale jak już doszłam do siebie poczułam ulgę, znowu mogłam się skupić na szkole i stwierdziłam, że to po prostu to nie był czas....Po pół roku (mimo iż bardzo dbałam o antykoncepcję), wpadka (musiałam zwymiotować tabletkę jak miałam grypę) znowu ciąża...Ty razem oczywiście pierwsze kilka tygodniu strach przed poronieniem, jak po 12 tygodniach okazało się że wszystko cały czas jest w porządku i w ciąży chodziłam jak gdyby nigdy nic(0 mdłości i wymiotów, normalne samopoczucie jak przed ciążą tylko kilogramów zaczęło przybywać), więc zaczęłam się bać porodu, wymyślałam cesarkę na życzenie itp. Ale poza tym wszystko było w jak najlepszym, porządku, włosy przepiękne, paznokci nigdy nie miałam takich mocnych, wszyscy mówili że jak stałam tyłem to w ogóle nie było ciąży widać, miałam tylko piłeczkę z przodu.
Byłam wtedy na pierwszym roku uzupełniających magisterskich, w 8m-cu ciąży zdawałam 8 egz.na sesji, no czułam się rewelacyjnie.
2 tygodnie przed terminem 16lipca w nocy wody mi odeszły, nie miałam żadnych skurczy, więc o 4 nad ranem dostałam zastrzyk wywołujący, urodziłam po 1,5h, bóle były straszne, ale ja akurat zawsze miałam baaardzo bolesne miesiączki, więc to było bardzo porównywalne tylko trochę mocniejsze, ale jak już zaczęłam przeć, to mogłam się wyżyć (polcam szkołe rodzenia, miałam wyuczone oddychanie i parcie perfekt, więc nie było strachu, że nie zrozumiem o co chodzi położnej), więc ogólnie poród szybki, jak już trzymałam Bartusia w ramionach ze łzami w oczach (nigdy nie zapomnę tego uczucia, aż teraz mam motylki w brzuchu jak to piszę), to juz nic nie bolało, nawet nie wiem kiedy wyszło ze mnie łożysko i kiedy mnie zaszyli...

A też nie chciałam mieć na początku dzieci, mówiłam w ciąży że będę okropną mamą, ale jak zobaczyłam Bartusia po raz pierwszy na USG, instynk jakoś sam zaczął przychodzić, po porodzie nie miałam żadnych problemów z kąpaniem, noszeniem i przewijaniem, nie bałam się, że coś Bartkowi zrobię. Instynkt sam przychodzi, moim zdaniem to naturalne...

Powodzenia wszystkim mamom i przyszłym mamom...;*

Mam 22 lata i równo dziś moja córeczka ma miesiąc.Jestem najszczęśliwszą mam ą na świecieMacierzyństwo to piękna rzecz!!!