Depresja poporodowa rok po porodzie ?

Hej, nie wiem gdzie miałam umieścić ten wątek. Nie mogłam znaleźć też nic podobnego, gdziekolwiek, dlatego piszę tutaj.

Mój synek w Poniedziałek skończył rok. Imprezka się udała, przygotowania super, wczoraj też było ok, byliśmy na basenie. Aż do wieczora. Wzięłam się za pamiątki - jak był malutki, zrobiłam zdjęcia, napisałam ostatnią stronę w jego pamiętniku przez rok pisałam codziennie i ogarnął mnie taki ogromny smutek, jakbym coś straciła może wyda się to dziwne ale jakbym straciła synka, utrzymuje się to do teraz, nie mogę powstrzymać łez. Wiem, że to tylko głupia data i dalej jest moim maleństwem ale tęsknię za tym jak był maluteńki. Że już nie wspominam, że np rok temu szykowaliśmy wyprawkę, ale byliśmy na USG tylko, że to tak szybko minęło. Nie wiem co się dzieje, czy to hormony czy właśnie jakaś depresja poporodowa czytałam, że może wystąpić do 12 m-ca życia dziecka.
Jestem z synkiem bardzo związana, urodził się niedotleniony, podjerzewano u niego porażenie mózgowe, był rehabilitowany, na szczęście okazał się zdrowy. Karmię go do tej pory piersią, nie zostawiam go za często, kilka razy w ciągu roku został podczas snu z dziadkiem na kilka godzin i z 4- 5 razy w ciągu dnia z babcią. Może to przez to zżycie z nim. Błagam pomóżcie, dzwonię po położną, która była u mnie po porodzie, bardzo fajna więc może ona coś doradzi.

Dodam, że jak tylko popatrzę na zdjęcie, ubranko itp coś co mi przypomina jak był malutki wywołuje u mnie histerię, rozpacz

Nie obraź się ale pierwsze co mi przyszło na myśl to ze coś z Tobą nie halo. Mój mały ma 14 mcy i świata poza nim nie widzę ale dzieci rosną i taka kolej rzeczy. Może ta położna ci pomoże. Masz zdrowe zapewne śliczne wesołe dziecko i ciesz się tym

Powiem Ci, że ja mam podobnie i wcale nie jest z Tobą coś nie tak. Moja córka ma 5 lat, nawet nie wiem kiedy to przeleciało. Teraz mam druga córeczkę, ma 2 tygodnie i wciąż przypomina mi się pierwsza kiedy była taka malutka. Nie mam pojecia jak to się stało, że ona ma już 5 lat?! Jestem przerazona jak myslę, że nawet sie nie obejrze i druga córcia, która teraz jest słodkim noworodkiem bedzie siadać, później chodzić i mówic. Pojdzie do przedszkola, do szkoły... Dzieci rosną stanowczo za szybko Też czasami mam łzy w oczach jak o tym myślę. Chciałabym zatrzymac czas, żeby wciąż były takie malutkie Dlatego rozumiem Cię i wiem co czujesz. Oczywiście, że trzeba się cieszyć, że dzieci rosna, rozwijaja się, są zdrowe... Ale czas za szybko ucieka, dlatego trzeba spędzac z nimi czas żeby nic nam nie umknęło

Nie jesteś sama i wszystko jest z Tobą ok. Ja też tak czasami mam i nie czuję się jakbym była jakaś nienormalna. Mam troje dzieci 13 lat , 14,5 i najmłodsze 15 miesięcy. Czasami łzy lecą mi jak groch,bo tak bardzo tesknię za tym jak były maleńkie. Będzie dobrze .Trzymam kciuki

Dziękuję dziewczyny ! Lepiej mi jak wiem, że nie jestem z tym sama. Dostałam od położnej numer do psychologa, w Poniedziałek wizyta, wiem że jestem nadopiekuńcza, nie mogę się pogodzić z tym, że mój maluszek dorasta, chociaż roczniak to przecież nadal maleństwo i jeszcze do co najmniej 3 r.ż będzie moim maluteńkim chłopczykiem.

Słuchaj,on do końca życia będzie dla Ciebie "maluteńkim chłopczykiem" Mój synek ma 17 m-cy i już teraz wiem,że kiedy będzie starszy będę tęskniła do czasów dzisiejszych Wszystko z Tobą w porządku Moja położna mówiła,że najlepiej stan takiej tęsknoty leczy następne dziecko... I może rzeczywiście jest w tym trochę prawdy

Mam 22 lata i dwójeczką maluchów. Myślałam o tym, nawet mąż mówił "zobaczysz będzie następny maluch za jakiś czas". Ale tutaj pojawia się znowu myśl, że nie pokocham następnego dziecka jak synka, chociaż wiem że pewnie pokochałabym już pulsującą kropeczkę z USG. KotkaFraszka często do Was zaglądam i patrzę na Twojego Grzesia, jest cudowny i wcale nie wygląda na dorosłego chłopca tylko dalej jak maluszek to mnie pociesza, chociaż będę musiała się z tym pogodzić że mój Oliś dorasta. Idę za chwilę kupić kalendarzyk i będę dalej priowadziła pamiętnik synka.

Cześć! Ja miałam podobne problemy i długo szukałam skutecznego rozwiązania na moją kieszeń. Niestety tradycyjna wizyta u psychologa jest bardzo droga, a należy brać pod uwagę, że jedna taka sesja nie wystarczy. Wtedy natknęłam się na serwis SpokójDucha.pl. Zrobiłam test, otrzymałam darmową poradę w formie wideo! Polecili mi też lekturę dla osób o podobnym problemie do mojego, naprawdę niedrogiego specjalistę z mojego województwa oraz e-kurs, dzięki któremu zupełnie zmieniłam moje nastawienie do spraw, które mnie dręczyły Polecam wszystkim serdecznie!

"Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego z Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka. Dotacje na innowacje - Inwestujemy w waszą przyszłość."