obgryzanie paznokci

Mój Filip ma 3 latka z hakiem.
Od jakiegoś czasu niemiłosiernie obgryza paznokcie, każdy jeden jest tak powyszczerbiany, że płakać mi się chce.
Nie pamiętam już kiedy mu obcinałam paznokcie, co jakiś czas próbuję mu je wyrównać pilnikiem ale nie jest to łatwe bo ma obgryzione na maxa
Wie, że to ma podłoże nerwowe bo jestem świeżo po rozwodzie i sytuacja nie jest dla nikogo łatwa a kontakt z tatusiem ma, a ten niestety nie dba o dobro dziecka tylko ze swoimi rodzicami robi małemu pranie mózgu przy najmniejszej okazji.

Szukam wszelkich sposobów na oduczenie lub zniechęcenie malucha od tego nawyku.
Piszcie, chętnie wypróbuję Wasze pomysły

Wiem, że w aptece można kupić gorzkie żele którymi maluje się paznokcie dziecku, gdy włoży paluszki do buzi poczuje gorzki smak i nie będzie miał ochoty.
Co do twojej sytuacji rodzinnej- poleciłabym tu wizytę u psychologa dziecięcego, na pewno nie zaszkodzi a może pomoże.

Cytat
asiunia2706
Wiem, że w aptece można kupić gorzkie żele którymi maluje się paznokcie dziecku, gdy włoży paluszki do buzi poczuje gorzki smak i nie będzie miał ochoty.
Co do twojej sytuacji rodzinnej- poleciłabym tu wizytę u psychologa dziecięcego, na pewno nie zaszkodzi a może pomoże.

Wizyt u psychologa miałam już kilka, jednak aby coś tak na prawdę poradzić potrzebna jest współpraca osób wychowujących dziecko, niestety mój były robi wszystko aby zrobić mi na złość. i najlepszy psycholog tu niewiele poradzi bez psychotropów.
Co do gorzkich żeli, to już mam za sobą - za łatwo dają się zerwać z paznokcia (nawet nie wiem jak Filip to zrobił ale po chwili na paznokciach nie było śladu po lakierze)

Bardzo smutne jest to co piszesz.... czym zawiniło to dziecko, żeby tatuś nie chciał mu pomóc i współpracować z wami? Oj w takim razie Alu nie wiem co napisać bo nie miałam takiej sytuacji, myślę jednak, że znajdzie się tu jakaś mamusia która pomoże.

Dziękuję za miłe słowa i pozdrawiam

Czekam na kolejne pomysły co do sposobów na zwalczenie fatalnego przyzwyczajenia jakim jest obgryzanie paznokci przez dziecko.

Coś jeszcze przyszło mi na myśl

Alu może spróbuj w drugą stronę, przyszło mi na myśl, że na niektórych bardziej działa "olewanie sytuacji".
Mój synuś jakieś pół roku temu ciągle powtarzał kur.. warszawa :/ jak reagowaliśmy to się bardziej nakręcał, mama powiedziała mi żebym nie reagowała i podziałało po kilku dniach przestał powtarzać i nie mówi tego do tej pory!
Może jak ty przestaniesz reagować na obgryzanie, a znajdziesz mu zajęcie- może jakieś sportowe przy którym będzie mógł rozładować emocje i nerwy to synuś się oduczy!

On tego nie robi złośliwie czy z przekory, wręcz przeciwnie - tak jakby nie panuje nad tym.
Zdarzyło się już kilka razy, że sam przy mnie się łapał i mówił mi wtedy 'mamo, postaram się nie obgryzać' i chował ręce za siebie a za chwilę paluchy same wędrowały mu do buzi a on tak jakby o tym nie wiedział nawet.
Dlatego szukam jakiegoś podstępnego sposobu.
A z tym zajęciem to na pewno dobry pomysł chociaż mój Filip nawet podczas tańca czy gry w piłkę znajdzie chwilę na skubnięcie 'co nieco'

Mamusie, zachęcam do podsuwania pomysłów jak poradziłybyście lub poradziłyście sobie z takim problemem.

nie wiem czy na Twojego synka to podziała ale moja koleżanka miala ten sam problem ze swoja córeczką, mała miała po prostu taki odruch bezwarunkowy że obgryzała paznokcie przy każdej okazji. Koleżanka zakładała jej rękawiczki na rączki takie z siateczki jakby z różnymi rzeczami(guziczki perełki różne świecidełka itp) żeby małej się podobały. Lubiła w nich chodzić nie zdejmowała ich i oduczyła się obgryzać paznokcie, powiem Ci że nie trwało to długo i poskutkowało.

Dziękuję za fajny pomysł i jutro już na pewno go wypróbuję
Tylko muszę wymyślić jakieś gadżety dla chłopaka ...

no właśnie, dla chłopaka to może być trudniej, ale może coś wykombinujesz i się uda, córka koleżanki w nich chodziła, bo czuła się jak mała elegantka, wszystkim w domu się nimi chwaliła życzę powodzenia!

Ja proponuję żebyś spróbowała się z synkiem umówić na to, że właśnie (jak sam Ci podsuwał pomysł) postara się nie obgryzać.To będzie dla niego okazja do zdobycia pochwał i uznania. Można codziennie pooglądać paznokietki i pochwalić jak ładnie rosną . A potem zrobić zabawę przy obcinaniu.
Możliwe, że to nie wystarczy, ale dzieci to takie łasuchy na pochwały, zresztą my dorośli też lubimy chyba jak nas chwalą.
Z tego co piszesz to widać potwierdzenie, że jest to związane z silnymi emocjami, nie tylko stresem, ale też pojawia się przy dużym zaangażowaniu w coś. Tym bardziej dziecko potrzebuje wyciszenia. Jeśli tata postępuje w sposób jaki opisujesz, może dobre byłoby określenie nowych ram "współpracy" przy wychowywaniu dziecka. Macie pewnie jakieś niezałatwione sprawy, które burzą dziecku poczucie bezpieczeństwa. Jeśli tatuś nie chce działać na korzyść dziecka, moim zdaniem wykazuje się pewną niedojrzałością, a tym samym starałabym się na drodze formalnej ograniczyć kontakty do minimum niezbędnego z punktu widzenia dziecka.

Cytat
kaplenz
Ja proponuję żebyś spróbowała się z synkiem umówić na to, że właśnie (jak sam Ci podsuwał pomysł) postara się nie obgryzać.To będzie dla niego okazja do zdobycia pochwał i uznania. Można codziennie pooglądać paznokietki i pochwalić jak ładnie rosną . A potem zrobić zabawę przy obcinaniu.
Możliwe, że to nie wystarczy, ale dzieci to takie łasuchy na pochwały, zresztą my dorośli też lubimy chyba jak nas chwalą....

Też fajny pomysł i na pewno go wypróbuję

Cytat
kaplenz
...Z tego co piszesz to widać potwierdzenie, że jest to związane z silnymi emocjami, nie tylko stresem, ale też pojawia się przy dużym zaangażowaniu w coś. Tym bardziej dziecko potrzebuje wyciszenia. Jeśli tata postępuje w sposób jaki opisujesz, może dobre byłoby określenie nowych ram "współpracy" przy wychowywaniu dziecka. Macie pewnie jakieś niezałatwione sprawy, które burzą dziecku poczucie bezpieczeństwa. Jeśli tatuś nie chce działać na korzyść dziecka, moim zdaniem wykazuje się pewną niedojrzałością, a tym samym starałabym się na drodze formalnej ograniczyć kontakty do minimum niezbędnego z punktu widzenia dziecka.

Tatuś ma już sądownie wyznaczone minimum i bardziej już ograniczyć się nie da bo to krzywdziłoby tatusia a przesłanek takich jak patologia społeczna czy choroba psychiczna to nie ma (niestety). Tatuś fakt, jest niedojrzały do tego stopnia, że na ustalone weekendy nie zabiera synka do siebie tylko do swojej mamusi (bo pewnie nie potrafiłby się nawet nim zaopiekować), a mentalność tamtej rodziny jest dla mnie jakaś chora - wszyscy im mają wszystko zawdzięczać a dzieci to przekupują na wszelkie sposoby i rywalizują z rodzicami o ich uczucia (i nie tylko w moim przypadku).
Kombinuję na wszystkie sposoby aby znaleźć na niego haka tak abym miała podstawę do zmniejszenia widzeń np do 2 godz. tygodniowo, ale jak na razie tatuś się pilnuje

Moj synek za to ostatnio zaczął skubać skórki przy paznokciach :/

również chętnie się dowiem córka ma 8,5 od ponad 4 lat odkąd urodziłam synka obżera nie została odstawiona na boczny tor ale ma silną osobowość i lubi być w centrum uwagi więc przerosło ją to pewnie. gorzki lakier malowanie na kolorowo tłumaczenie, że będzie się wstydziła jako nastolatka nie pomaga. byłam też u psychologa nic. chętnie się dowiem co zrobić

Cytat
tella
również chętnie się dowiem córka ma 8,5 od ponad 4 lat odkąd urodziłam synka obżera nie została odstawiona na boczny tor ale ma silną osobowość i lubi być w centrum uwagi więc przerosło ją to pewnie. gorzki lakier malowanie na kolorowo tłumaczenie, że będzie się wstydziła jako nastolatka nie pomaga. byłam też u psychologa nic. chętnie się dowiem co zrobić

Corce znajomej pomogly... tipsy. Dodam, ze miala wtedy jakies 10 lat. Oczywiscie nie szpony, tylko normalne, krociutkie z samego zelu, niczym nie malowane. Nikt sie nie zorientowal, ze to nie sa prawdziwe, wiadomo, pani w szkole nie bylaby zachwycona, a dziecko nie gryzlo, bo to twarde, a poza tym czula sie dorosla, nikt tipsow nie gryzie, po miesiacu juz mozna bylo zdjac, nawyk minal.