Jestem okropną matką

Witam.... mam już siebie i tego wszystkiego dość.... 10 miesięcy temu urodziłam synka... nie sądziłam,że mieć dziecko to takie wyzwanie.... tym bardziej jakie dziecko... mały jest zdrowiutki... mieszkam z teściami ... od małego syn wydaje się jakby miał ADHD ale to pisze tylko z takiego względu że jest baaaaarrrrdddzzzzzooooo żywiołowy jest wszędzie od narodzin ... on musi być tu i tam.... teraz jest jeszcze gorzej jeszcze nie chodzi ale może to kwestia 2ch tygodni... potrafi o wszystko płakać.... że to nie tu leży.... że to że tamto.... mam już dość tego płaczu.... jestem w kolejnej ciąży... wiadomo dziecko cię nie zrozumie... szczypie, bije, kopie.... my tego nie uczyliśmy go a powiesz nie wolno to się śmieje uderzysz go w ręce to myśli że to zabawa a jak poczuje że się nie uśmiechasz to potrafi wyć wieki.... nie nadaje się na matkę... koleżanki mają takie świetne spokojne dzieciaczki ... a ja mam dość tego "lekarka nie widzi nic niepokojącego po prostu takie dziecko, które już troche rozumie ale trzeba dalej wszystko tłumaczyć".... nike sądzę że zle go wychowywujemy raczej to kwestia charakteru i dziecko nie wyczuwa ode mnie tego że mam dość dopiero jak na chwile jestem sama... więc miłości mu na pewno nie brakuje... boje się że nadejdzie czas jak będziemy w sklepie że jak mu czegoś co chce nie kupisz to zacznie krzyczeć i tupać.... nie daje sobie już z tym rady tym bardziej że żadne z nas takie nie było.

tak raczej to kwestia charakteru, ale jeszcze zalezy jakie są relacje w rodzinie, np jak są kłotnie w domu dzieci są płaczliwe, jak dziecku brakuje jednego z rodziców też są rozdrażnione.
ja też przeszłam szkołę życia z pierwszym dzieckiem-córką. nie nawidziła spać od urodzenia. ma 6lat i nie lubi spać do dzić. co zrobić....
syn natomiast jest płaczliwy, nawet jak mu dam bidon mokry to wyje, parówka jak pęknie przy ogrzewaniu to nie zje, bo nie taka, też płacze o wszystko.

myślę że każda matka ma takie dni że wyrzuca sobie swoje zachowanie, brak cierpliwości, itp ale myślę że to dobrze że mama ma w sobie jakiś krytycyzm wobec siebie, a nie jest narcyzem bo jak się widzi swoje wady można nad nimi pracować.

Hehe skąd ja to znam. Moja córka była taka sama. Dzieci potrafiły się razem bawić w piaskownicy ona tylko przez 5 min. Trwało to miej więcej do drugiego roku życia. Zdarzyło się że dwa razy mnie chciała uderzyć. Nie bij dziecka wtedy po rękach bo ewidentnie pokazujesz mu że tak można. Złap mu rączki i stanowczo powiedz że tak nie wolno i Ci się to nie podoba. Wiki potrafiła usiąść na środku marketu i wyć. Wtedy po prostu mówiłam że ma wstać bo my idziemy. Gdy nie skutkowało chowaliśmy się za zakrętem i sama przychodziła. Najważniejsze to nie ustępować dziecku w takich sytuacjach. Dziecko testuje na ile mu pozwolisz. Jedyną jego bronią jest płacz dlatego się tak zachowuje.Pokaż mu że płacz nie robi na Tobie najmniejszego wrażenia choć pewnie będzie Ci serce pękało. Gdy będzie wpadał w histerię zajmnij się czymś i w ogóle nie spoglądaj w jego stronę. Zdaje sobie sprawę że to jest baaaardzo męczące i sama miałam dość ale zobaczysz że się opłaci. Grunt to stanowczość i ważne by wszyscy w domu byli w tym solidarni. Czyli jak mama mówi nie to dziecko idąc do taty też musi usłyszeć nie a nie " dobra dla świętego spokoju już mu to daj" Nie sądzę byś była złą matką po prostu każdy musi to przetrwaćJa też doszłam do powyższych wniosków metodą prób i błędów. Przy drugim dziecku zobaczysz że będzie dużo dużo łatwiej

Nie nadajesz się na matkę, a jesteś wkolejnej ciąży? wybacz ale takiej głupoty nie sposób inaczej skomentować... -__-
Każde dziecko płacze to jego sposób komunikowania się. I mylisz się dziecko dposkonale odczuwa to co Ty czujesz i w jakim jesteś stanie. Może właśnie dlatego krzyczy bo czuje, że mamusia jest poddenerwowana i zła?

perelka99999 uroki macierzyństwa. Poczekaj jak wejdzie w okres buntu to dopiero jest "zabawa" Ja też mam bardzo żywiołowe dziecko. Wszędzie jej pełno, szybko się nudzi, uwielbia ruch i dlatego staram się jej zorganizować czas tak by nie było pory na nudę. Wszystko jest do ogarnięcia tylko trzeba na to znaleźć swój własny sposób.

Skoro nie dajesz sobie rady,to po zdecydowałaś się na kolejne dziecko?

Wychowywanie dzieci nie jest proste,sama mam prawie 5-letnią córkę,a 2 miesiące temu urodziłam synka.
Też czasem mam ochotę usiąść i płakać,bo ciężko ogarnąć dom,dwójkę dzieci i jeszcze znaleźć czas dla siebie. Ale sama się na to zdecydowałam,więc nie narzekam,tylko spinam tyłek i jakoś się organizuję
Każda z Nas na pewno ma gorsze dni,ale to nie powód,żeby nazywać się okropną matką.
Troszkę więcej cierpliwości i optymizmu,dziecko wyczuwa to,że jesteś zła i możliwe,że dlatego tak się zachowuje.

zaraz wyjdzie że każde ruchliwe dziecko to ADHD ( co podobno zostało zakwestionowane przez samego "odkrywcę" który miał stwierdzić przed śmiercią że zostało to stworzone dla celów zapełnienia luki w nazewnictwie medycznym jak nie wiadomo o co chodzi )


Dzieci są ruchliwe, płaczą, wymuszają i do pewnego wieku mało rozumieją o co chodzi.


Nic odkrywczego - trzeba się uzbroić w cierpliwość i okazywać więcej zainteresowania zamiast udawać wielką złą i pokrzywdzoną co to nic nie potrafi.

Cytat
monika_psujek
Nie nadajesz się na matkę, a jesteś wkolejnej ciąży? wybacz ale takiej głupoty nie sposób inaczej skomentować... -__-