W warunkach prawidłowych w surowicy krwi jest niewielka ilość bilirubiny, głównie wolnej, związanej z albuminami i nieprzechodzącej przez filtr kłębuszkowy nerek, a więc niepodlegającej wydzieleniu z moczem. Wartości prawidłowe wynoszą: dla bilirubiny całkowitej 0,3 – 1,2 mg/dl, dla bilirubiny wolnej 0,2 – 0,8 mg/dl, dla bilirubiny związanej 0,1 – 0,4 mg/dl.
Co się dzieje, jeśli wartość bilirubiny odbiega od normy?
Zwiększone stężenie bilirubiny w surowicy prowadzi do żółtaczki i świadczy o jakimś procesie chorobowym. W zależności od przewagi którejś z postaci bilirubiny dzieli się żółtaczki na hemolityczne, mechaniczne i mieszane. W żółtaczce hemolitycznej jest zwiększona ilość bilirubiny wolnej. Związane jest to z nasilonym rozpadem erytrocytów, z których uwalniania jest hemoglobina, przekształcana do bilirubiny wolnej. A ponieważ wątroba nie nadąża z dalszą obróbką do bilirubiny związanej to wolna jej postać ulega zwiększeniu w surowicy.
