Psychologiczne i społeczne skutki niepełnosprawności.

A więc rozpoczęłam nowy kierunek - terapeuta zajęciowy i mam do napisania prace na temat - Psychologiczne i społeczne skutki niepełnosprawności. Pracę mam już co prawda napisaną,ale mam niedosyt. Wydaje mi sie,że nie wyczerpałam w 100% tematu. W swojej pracy zawarłam definicje niepełnosprawności,problem dyskryminacji,etykitowania,bariery i utrudnienia [dla osob niepełnosprawnych],pogląd społeczeństwa na takie osoby oraz pomoc dla nich tzn. Domy pomocy społecznej,ośrodki pomocy,warsztaty,zgrupowania. Mam również podział na niepełnosprawność umysłowa i fizyczna i wypisane jak żyją tacy ludzie,jak są postrzegani. No,ale wydaje mi się,że jeszcze to nie jest to co trzeba. Co byście dodały? Jak Wy odbieracie osoby niepełnosprawne?

Serdecznie proszę o pomoc

Jak odbieram takie osoby? Na pewien sposób wydają mi się urocze, ale z drugiej strony trochę się ich boję, nie wiem, jak to nazwać.

Piszesz że zawarłaś w pracy to tamto i stamto, a odpowiedziałaś na temat pracy? Skutki ? wypisać wszystkie , opisać je i bedzie dobrze

dyskryminacja osób z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności przez pracodowaców ( mojej koleżance się tak zdarzyło)

Mam wypisane skutki,ale wydaje mi sie,że jeszcze mozna coś napisać.

A to,jak same osoby niepełnosprawne się przestrzegają? Jakie wg.nich zajmują miejsce w społeczeństwie? Że czasami czują się niepewnie, czują się zagrożone i niekiedy zachowują się w pewien sposób agresywnie względem zdrowych osób?

Cytat
ecri16
A to,jak same osoby niepełnosprawne się przestrzegają? Jakie wg.nich zajmują miejsce w społeczeństwie? Że czasami czują się niepewnie, czują się zagrożone i niekiedy zachowują się w pewien sposób agresywnie względem zdrowych osób?

A ta agresja jest zapewne spowodowana brakiem akceptacji przez zdrowych ludzi.

Przede wszystkim jest mi ich bardzo żal. Wiem,że oni pewnie nie chcą współczucia mimo to mam do tych ludzi ogromny szaczunek.
Człowiek spotykając osobe z takimi problemami myśli sobie,że powinien mocno walną sobie w głowie narzekając momentami na swoje życie.

No racja,ale co my mozemy zrobić? Ostatnio rozmawialiśmy z naszym wykładowcą i tak się zastanawiał co to będzie jak pozamykają wszystkie ośrodki pomocy i inne formy aktywnej pomocy dla tych ludzi ?

Jak odbieram takie osoby? hmm, nie wiem jak to napisać. Boję się, że ich uraże jakimś słowem, gestem, historią, która im się skojarzy źle, nie wiem jak z nimi rozmawiać, mimo, że mam świadomość, że są tacy jak my. Czuję strach przed tym, że mogę ich zranić.

Cytat
coccaine
No racja,ale co my mozemy zrobić? Ostatnio rozmawialiśmy z naszym wykładowcą i tak się zastanawiał co to będzie jak pozamykają wszystkie ośrodki pomocy i inne formy aktywnej pomocy dla tych ludzi ?

To się nie stanie bo wiesz na tym podłym świecie są ludzie,którzy żyją by pomagac innym.

Cytat
coccaine

Cytat
ecri16
A to,jak same osoby niepełnosprawne się przestrzegają? Jakie wg.nich zajmują miejsce w społeczeństwie? Że czasami czują się niepewnie, czują się zagrożone i niekiedy zachowują się w pewien sposób agresywnie względem zdrowych osób?

A ta agresja jest zapewne spowodowana brakiem akceptacji przez zdrowych ludzi.

Nie zawsze, wydaje mi się, że czasami taki człowiek od razu nastawiony jest na nie, na zasadzie, że woli sam od razu skrzywdzić niż zostać skrzywdzony.
O weź np.takich niesłyszących, którzy (nie wszyscy oczywiście!) uważają się za lepszych od słyszących, mają swój właśny świat, do którego nie wpuszczają "pełnosprawnych" i uważają,że to właśnie możliwość słyszenia jest wadą..

Cytat
Medussaa

Cytat
coccaine
No racja,ale co my mozemy zrobić? Ostatnio rozmawialiśmy z naszym wykładowcą i tak się zastanawiał co to będzie jak pozamykają wszystkie ośrodki pomocy i inne formy aktywnej pomocy dla tych ludzi ?

To się nie stanie bo wiesz na tym podłym świecie są ludzie,którzy żyją by pomagac innym.

Ja mam taka nadzieje. Miałam okazje już pracować z osobami niepełnosprawnymi i umysłowo i fizycznie i była to bardzo przyjemna lekcja. Moim zdaniem ludzie niepełnosprawni wkładają całego siebie w to co robią. W prace,zabawce,rozmowę. Gdzie normalny człowiek dość często robi to bo musi. Na pierwszych warsztatach też się bałam odezwać,cokolwiek ruszyć żeby nikogo nie urazić,ale później ta bariera została przełamana.

Cytat
ecri16

Cytat
coccaine

Cytat
ecri16
A to,jak same osoby niepełnosprawne się przestrzegają? Jakie wg.nich zajmują miejsce w społeczeństwie? Że czasami czują się niepewnie, czują się zagrożone i niekiedy zachowują się w pewien sposób agresywnie względem zdrowych osób?

A ta agresja jest zapewne spowodowana brakiem akceptacji przez zdrowych ludzi.

Nie zawsze, wydaje mi się, że czasami taki człowiek od razu nastawiony jest na nie, na zasadzie, że woli sam od razu skrzywdzić niż zostać skrzywdzony.
O weź np.takich niesłyszących, którzy (nie wszyscy oczywiście!) uważają się za lepszych od słyszących, mają swój właśny świat, do którego nie wpuszczają "pełnosprawnych" i uważają,że to właśnie możliwość słyszenia jest wadą..

Znam taki przypadek. Racja jest to straszne,ale jest to wynikiem braku pracy nad tą osobą. Wewnętrzna blokada przed światem,a zarazem bunt i krzyk o pomoc.

Niepełnosprawność a odbieranie go przez społeczeństwo to temat rzeka
Niestety ale niepełnosprawni są nadal traktowani stereotypowo. Większość ludzi gdy styka się z takimi osobami nie umieją się zachować, nie wiedzą jak rozmawiać, obchodzić się z taką osobą.Skutkuje to unikaniem, baniem się takich osób. Dla wielu niepełnosprawność czyni z drugiego człowieka go bezużytecznym. Wydaje mi się, że problem tkwi głównie w tym, że niepełnosprawni nie uczetsniczą w normalnym życiu społecznym. Ciągle jest za mało szkół gdzie dzieci zdrowe uczą się z niepełnosprawnymi. Miejsc gdzie obie grupy mogłyby się spotykać, robić pewne rzeczy wspólnie. Dzieci, które się bawią i uczą z niepełnosprawnymi rówieśnikami, będą umiały naturalnie reagować w obecności takich osób. Łatwiej im będzie znaleźć złoty środek między męczącą obie strony nadgorliwością a brakiem zainteresowania potrzebami drugiego czlowieka. Problemem jest też to, ze od dzieciństwa mamy wpajane, że niepełnosprawny potrzebuje pomocy, litości. Niepełnosprawni sobie zdają tego sprawę. Mam kolegę na wózku. Mówi,ze najgorsze jest to gdy czuje litość. A on tej litości nie chce i nie potrzebuje, chce być traktowany normalnie. Poprosi kogos o pomoc gdy krawęznik będzie za wysoki. Niektórzy ludzie wypierają ze swojej świadomosci obecność niepełnosprawnych. Długo nie szukając, np koperty do parkowania. A co tam, stane sobie bo przecież niepełnosprawny i tak tu nie stanie...bo przecież on nie przyjedzie do kina czy na zakupy.
Osobiscie bardzo drażnią mnie media które nie do końca pokazują niepełnosprawnośc tak jak powinny. I to tez ich wina jak ludzie postrzegają takie osoby. Często przedstawia sie takie osoby jako samotne, odizolowane od reszty świata, bo taki obraz utwierdza odbiorcę, że osoby te żyją w swoim, innym świecie i nie należą do naszego. Nic nie robiących, np. bezczynnie leżących czy siedzących, bo to może wzmacniać przekonanie, że są mało wartościowi dla społeczeństwa i stanowią udrękę dla swych rodzin lub opiekunów. Prawie zawsze niepełnosprwani pokazywani są jako Ci którzy potrzebują pomocy.Czasem pokazywany jest niepełnosprawny który robi rzeczy nietypowe, dalekie zwykłemu człowiekowi np Janek Mela. Błąd tkwi w tym, że rzadko pokazywani są prawdziwie. Ich codzienne życie i problemy które uważam, są bardzo podobne do naszych - sprawnych ludzi. Oj można by jeszcze długo pisać na ten temat.

alpina racja Co do mediów to prawda,ale w mediach większośc rzeczy jest pokazywane tak jak oni chcą,a nie jak jest na prawde.