chore dziecko, wychowasz czy oddasz?

Czemu w ludziach tyle pogardy i wstrętu do niepełnosprawnych od urodzenia ludzi,zwłaszcza z zespołem Downa ? To nie jest ich wina ,że tacy się urodzili, a my,w miarę zdrowi jesteśmy tylko zwykłymi farciarzami obdarzonymi lepszymi genami. Gorzka prawda jest taka ,że lepiej dla tych wszystkich ciężko chorych od urodzenia dzieci ,aby umarły już w życiu płodowym lub nigdy nie zostały spłodzone ,bo po co mają się męczyć ,znosić wyśmiewanie,obrzydzenie i wstręt ze strony ludzi ,całe życie być uzależnionymi od innych ,rodzice ,nawet kochający i opiekuńczy, nie będą żyć wiecznie .Tak,to okrutne co mówię ,ale obserwując szarą rzeczywistość i zachowanie ludzi wobec takich osób nie nazwałabym ich tolerancyjnymi i empatycznymi. Jedyne ,co w nich widze w stosunku do takich osób to zimny dystans i obrzydzenie ,nie mówiąc już o irytacji i wyżywaniu sie na nich - tak,widziałam przypadki,gdy psioczono i wyszydzano niepelnosprawna umyslowo ,wpedzano ja w poczucie winy ,bawiono sie jej kosztem. Ludzie są okropni ,jesli się o tym nie przekonałyście ,to widocznie jesteście piękne,zdrowe lub bogate. Gdybyście były brzydkie,chore i biedne ,wtedy dopiero przekonałybyście się jacy wstrętni potrafią być ludzie.A czlowieka poznaje sie po tym,jaki jest jego stosunek wobec slabszych i takich ,ktorzy nie moga mu nic dac.Kazda choroba,czy fizyczna czy psychiczna ,jest kula u nogi i ułomnościa,zupełnie zbędna i niepotrzebną człowiekowi,odbierajaca mu radość życia i poczucie wartości,ale większość tego nie pokazuje ,może nawet o tym zapomina,dopóki jakiś cham mu nie wytknie jego "ułomności" i nie zacznie traktować jak gorszego

mi osoby niepełnosprawne czy zwykle słabsze od innych nie przeszkadzają, nie obrzydzają mnie ani nic takiego. Tu raczej chodzi o poświęcenie niż o wstręt.

nigdy przenigdy bym nie usunęła.
zdrowe-chore - to jednak maleństwo, które ma prawo żyć.
ja na pewno bym starała się jak najlepiej wychować a ludziom, którzy się zastanawiają nad usunięciem zawsze będę radzić (w ostateczności) oddanie maluszka do domu dziecka.

w każdym bądź razie aborcji STANOWCZE NIE!

PS Absolutnie nie posądzam o to was,tylko mówię o tym,co dzieje się dookoła mnie i czego sama doświadczyłam. Nie, żebym się żaliła.

moim zdaniem ciężko jest oceniać taką sytuację z góry, jeśli się w niej nie jest. Sama sporo przeszłam w ciąży, moja córka miała nie przeżyć lub być w stanie wegetatywnym,a tym czasem jest dzieckiem całkowicie zdrowym. W ciąży i przez pierwsze miesiące po niej ( moja córka 3 miesiące po porodzie spędziła w szpitalu) miałam stany depresyjne, było mi ciężko,ale nie brałąm pod uwagi tego,że oddam dziecko,choć wiem że mój partner miał w tej kwestii odmienne zdanie,jednak ja zdania raczej bym nie zmieniła. Kobiety,które nie mają dzieci niech się nie wypowiadają,bo nie mają pojęcia co to jest instynkt macierzyński i jak silna może być miłość matki do dziecka.

Ja cieszyłabym się, że żyje Nieważne, czy upośledzone, czy nie miałoby ręki, nogi, ucha, głowy.. Najważniejsze, że byłoby ze mną.

Cytat
nunciaa89
moim zdaniem ciężko jest oceniać taką sytuację z góry, jeśli się w niej nie jest. Sama sporo przeszłam w ciąży, moja córka miała nie przeżyć lub być w stanie wegetatywnym,a tym czasem jest dzieckiem całkowicie zdrowym. W ciąży i przez pierwsze miesiące po niej ( moja córka 3 miesiące po porodzie spędziła w szpitalu) miałam stany depresyjne, było mi ciężko,ale nie brałąm pod uwagi tego,że oddam dziecko,choć wiem że mój partner miał w tej kwestii odmienne zdanie,jednak ja zdania raczej bym nie zmieniła. Kobiety,które nie mają dzieci niech się nie wypowiadają,bo nie mają pojęcia co to jest instynkt macierzyński i jak silna może być miłość matki do dziecka.

urodzic i oddac ? nigdy w zyciu.

Cytat
JegoBaba
Nie wiem czy można to nazwać odpowiedzialnością, choć pewnie po części tak. Ja bym to określiła szeroko pojętym egoizmem. Ciężko jest mi sobie wyobrazić, że w wieku 30 lat mam świadomość,że moje życie jest poświęcone od tej chwili tylko i wyłącznie dziecku, każdy pieniądz na leczenie, lekarzy, rehabilitacje.

no właśnie choroba dziecka w późniejszym czasie przeraża mnie jeszcze bardziej i to wy mnie uświadomiłyście.

Cytat
jamajka1945
a ludziom, którzy się zastanawiają nad usunięciem zawsze będę radzić (w ostateczności) oddanie maluszka do domu dziecka.

w każdym bądź razie aborcji STANOWCZE NIE!

Cytat
nunciaa89
Kobiety,które nie mają dzieci niech się nie wypowiadają,bo nie mają pojęcia co to jest instynkt macierzyński i jak silna może być miłość matki do dziecka.

Nawet nie wiesz jak doskonale trafiłaś w moje myśli i rozważania. Zastanawiałam się ostatnio dokładnie nad tym samy. Przeraża i paraliżuje mnie to, że mogłabym urodzić chore, czy niepełnosprawne dziecko. Może też nie dorosłam do dziecka, może jestem zbyt egoistyczna, ale Twoje poglądy są mi bardzo bliskie.

oglądałam kiedyś reportaż, w którym wypowiadała się kobieta, która urodziła 'chore' dziecko, chyba z zespołem downa. I powiedziała, że Bóg wiedział komu powierzyć to dziecko, bo wiedział, że odbarzy go właściwą opieką i miłościa. Teraz nie potrafi wyobrazić sobie życia bez tego dziecka.

nigdy w zyciu nie podjelabym sie aborcji.. a co jesli lekarze by sie mylili? i dziecko urodziloby sie zdrowe ... w ciagu 9 miesiecy zawiazuje sie ogromna wiez do nienarodzonego dzieka, poswiecilabym zycie zeby widziec usmiech na malej buźce..nie moglabym zyc ze świadomością że oddałam dziecko bo tak wygodniej.

Podziwiam osoby, które potrafią się tak poświęcić. Chyba, że one nie odczuwają tego jak poświęcenie.