Mam niepełnosprawne dziecko...

Moja kuzynka również jest chora na SMA. Jest prezesem Stowarzyszenia osób chorujących na zanik mięśni. Stowarzyszenie nazywa się SMAK ŻYCIA. Mają również stronkę na której jest dużo ciekawych rzeczy które być może Ci w czymś pomogą. Jeśli chciałabyś jeszcze jakiś informacji o Stowarzyszeniu, pisz jestem do usług
Pozdrawiam i życzę wytrwałości

Witam przeczytalem na tym forum..wiadomosc ze ma pani dziecko niepelnosprawne..i chcialbym Pani pomóc,przechodzac do rzeczy ...ja bylem tez jestem os.niepelnosprawna od urodzenia..ale kilka dobrych miesiecy spotkalem taka swietna metode ze zaczynam chodzic stac itd...i chcialbym zapoznac Panią z tą metodą..bardzo goraco polecam .Pozdrawiam.

Cytat
martischa

Cytat
iks_igrek_zet
Napiszę tylko tyle: Trzymaj się i nie poddawaj się, kochaj dzieciątko podwójnie.

Jest tyle kobiet które oddaje swoje niepełnosprawne dziecko, aż nie można na to patrzeć.

nie wszystkie mamy są gotowe na takie wyzwanie, niektóre nie mają tyle odwagi, sił, funduszy, pomocy od bliskich i nie są w stanie podołać takim obowiązkom. Ja do takich mam nic nie mam i w pełni je rozumiem bo sama nie widzę siebie w roli mamy niepełnosprawnego dziecka i nie wiem co bym zrobiła gdybym takie urodziła. Żadna kobieta, która nie była w takie sytuacji nie może oceniać innej bo oddała, a nawet jeśli podjęła tak drastyczną decyzję jaką jest aborcja. Na dzień dzisiejszy możemy się zarzekać, że nigdy nie usuniemy, że damy radę ale póki nie znajdziemy się w takiej sytuacji to guzik wiemy co tak naprawdę byśmy zrobiły.

dlatego autorko w moich oczach jesteś wielka i powodzenia wam życzę

I to jest wypowiedź pod którą mogę podpisać się wszystkimi kończynami. Idealnym cytatem będzie tu: "Przekonanie to luksus ludzi, którzy stoją z boku". Nie rozumiem niektórych szafiarek naskakujących na dziewczynę, która zadała pytanie o aborcję- była po prostu ciekawa jakie myśli chodziły po głowie mamie niepełnosprawnego dziecka itp.itd (wyszło, że nie wiedziała). Dlaczego ludziom tak łatwo przychodzą osądy? A czy którakolwiek z was, takich przeźroczyście wspaniałomyślnych i wielkodusznych, pomogła by finansowo i za pomocą czynów takim rodzinom/matkom? Jestem pewna, że z może ułamek % tak, reszta potrafi tylko gderać i oceniać. Przyznam, że sama głęboko zastanawiałabym się nad możliwością aborcji gdybym dowiedziała się, że będę miała chore dziecko. Nie urodziłam się po to, by cierpieć (w Boga nie wierzę), ani nie chcę by dziecko czy moi bliscy też z tego powodu cierpieli.

Mnie zastanawia tylko jedno - te ohydne ćpuny śpiące po kiblach, alkoholicy od rana stojący pod monopolowym, czy inny margines społeczny nie szanujący swojego życia ani zdrowia zazwyczaj całe życie przeżyje nawet bez najmniejszego kataru, a niewinne dzieciątka rodzą się ze strasznymi często nie uleczalnymi chorobami. Ja się pytam gdzie tu sprawiedliwość?

imishio, zastanów się trochę zanim coś napiszesz.

no niestety,nic nie poradzimy takie zycie niema sprawiedliwosci na tym swiecie...a w sumie powiem tak ze niewiadomo jak na tym swiecie jest juz..pozdro

ccastles nie rozumiem do czego sapiesz. Może nie mam racji? Bóg kazał szanować życie, także swoje, a nie szanując siebie sprzeciwiamy się Bogu.

ccastles nie rozumiem do czego sapiesz. Może nie mam racji? Bóg kazał szanować życie, także swoje, a nie szanując siebie sprzeciwiamy się Bogu.

wiele razy spotkalam sie z glupimi uwagami, komentarzami zupelnie nie na miejscu skierowane do osob niepelnosprawnych. Ludzi sa naprawde podli w wolnych chwilach pracuje w fundacji dla niepelnosprawnych dzieci, mamy rozne zajecia, chodzimy na spacery, rozmawiamy, bawimy sie. Wlasnie na spacerech spotykam sie z takimi glupawymi tekstami skierowanymi do mnie typu, jak mozna kims taki sie zajmowac, ale przyglup itp. Przykra sprawa. A te dzieciaki na prawde nie sa glupie, maja tylko ograniczone pole manewru i to wszystko a co niektore sa nawet madrzejsze od nas wszystkich razem wzietych i maja wiele talentow ktore warto odkrywac

Ja jestem obecnie w ciąży i jedyne co mi nie daje spokoju od samego początku, to ten strach, żeby moje dziecko urodziło się zdrowe.
Znałam niepełnosprawną dziewczynkę, była i jest naprawdę cudowną osobą. Wystarczy chcieć poznać takie osoby, a nie oceniać po 'wyglądzie'.

Autorko podziwiam Cię i życzę dużo siły.

witam

ja mam dziecko z autyzmem.diagnoza została postawiona 4lata temu.dopiero teraz dochodzę do siebie po usłyszaniu diagnozy.jedyne to nie poddawać się , myśleć pozytywnie.my mamy dzieci niepełnosprawnych mamy takie dzieci ponieważ mamy dobre charaktery,jesteśmy wrażliwe,szczere , dlatego bóg obdarzył nas takim dzieckiem

wiadomosc do bayacalifornia-
Witam przeczytalem na tym forum..wiadomosc ze ma pani dziecko niepelnosprawne..i chcialbym Pani pomóc,przechodzac do rzeczy ...ja bylem tez jestem os.niepelnosprawna od urodzenia..ale kilka dobrych miesiecy spotkalem taka swietna metode ze zaczynam chodzic stac itd...i chcialbym zapoznac Panią z tą metodą..bardzo goraco polecam .Pozdrawiam.

do czego sapię? a do tego, że denerwują mnie takie osoby jak Ty- przyjmij do wiadomości, że 'ćpuny z kibla' i 'menele' to TEŻ ludzie. i nie, nie masz racji, a przynajmniej nie masz prawa do oceniania kto jest lepszym czlowiekiem, czy ma wieksze prawo do normalnego zycia (O.o)- osoba, ktorej nie wyszlo w zyciu czy chore dziecko. troche kultury. a skoro uwazasz, ze Bog kazal szanowac swoje zdrowie- to idac Twoim tokiem myślenia moze chcial przez chorobe cos wystawic na probe?

No niezupełnie masz racje, zobacz jakie są objawy choćby 1 dniowego odstawienia metaamfetaminy, heroiny, kokainy, po alkoholu masz tzw delirke, odporność ludzi uzależnionych od używek drastycznie spada. Więc to co napisałas to glupota ; -), i nie powołuj sie tutaj na religie, bo nie każdy jest wierzący.

Cytat
imishio
ccastles nie rozumiem do czego sapiesz. Może nie mam racji? Bóg kazał szanować życie, także swoje, a nie szanując siebie sprzeciwiamy się Bogu.

Moja bardzo dobra koleżanka ma 4 letnią córeczkę. W wieku 9 m-cy przeszła ciężką operację usunięcia guza(guz rozlany jest na splocie skrzyżowania wzrokowego). Niestety mała nie widzi. Guz jest tak umiejscowiony że nie ma możliwości go wyciąć całkowicie. Widzę jak jest jej ciężko, cały czas obwinia siebie za to że jej dziecko nie widzi. Naprawdę chwyta się wszystkiego. Począwszy od lekarzy aż po "ręce które leczą". Nie jest tak silna psychicznie jak np autorka wątku. Wspieram ja jak tylko mogę, chociażby dobrym słowem. Tylko najgorsze jest to że ona powoli zaczyna się poddawać. Do tego stopnia że twierdzi że inni wierzą w to że mała będzie widziała a ona już w to nie wierzy, że straciła nadzieję. A ta jej corcia jest po prostu przecudowna! Tak świetnie sobie radzi sama, że nie macie pojęcia. Normalnie kocham ja jak własne dziecko. Ja mam 5 letniego synka, zdrowego. I powiem Wam że też narzekalam a bo to a bo tamto. Ale dziekuje Bogu że jest zdrowy. Trzeba mieć naprawdę dużo siły i przede wszystkim wsparcia żeby dac sobie radę w tak niekiedy ciężkim życiu. Pozdrawiam wszystkie mamy. Bądźcie dzielne:-*