Miłość na odległość

treść usunięta

kiepska sprawa, bo to cholernie trudne jest jak pojechałam do pracy to miała tu chłopaka, ale jakoś to się wszystko się rozmyło bo po jakimś czasie nie było o czym gadać

otóż ja Ci opowiem jak było ze mną i z moim chłopakiem z którym również jestem na odległość,
poznaliśmy się w zeszłe wakacje, ale to nie było takie szybkie, za nim zaczęliśmy ze sobą być
musieliśmy głęboko to przemyśleć żeby niczego nie żałować przez pierwsze pół roku znajomości
przyjaźniliśmy się, dużo sobie pomagaliśmy, nie widzieliśmy się, smsy, emaile, gadu - gadu , telefony
musiały nam wystarczyć, tego roku 24 stycznia przyjechał do mnie i od tamtej pory widzimy się tak często jak się da
moja mama z początku podeszła do tego z dystansem, on do mnie przyjeżdżał, tydzień, drugi, trzeci i tak dalej,
mama się przekonywała, ale mówiła że pewnie nam nie wyjdzie, bo to odległość , mama racji nie miała ,
polubiła mojego chłopaka bardzo , teraz ja jeżdżę do niego , on do mnie , plusem jest też to że mam dużo koleżanek
u niego w mieście , jest już tak od 8śmiu miesięcy , nie narzekam , jest cudownie , chociaż pierwsze miesiące były trudne,
czasami nawet nocujemy u siebie , teraz planujemy wspólnego sylwestra i ferie zimowe.
nie poddawaj się! musisz przekonać rodziców, zapoznaj ich z nim
pozdrawiam ;*

ciezko chyba. chociaz sa pary ktorym sie przeciez udalo.

Hm. Ja wierzę w miłość na odległość. Osoba, którą kocham, żyje 2000 kilometrów ode mnie. A teraz kocham ją nawet mocniej, niż kiedykolwiek.
Prawdziwa i mocna miłość przetrwa wszystko. A powroty są najpiękniejsze.
Codzienność razem może czasem nużyć.

Powodzenia!

Po 4 dniach juz słowa kocham?? hmmm :] to bardziej zauroczenie niz jakas wielka milość :]
a co do zwiazku na odleglosc to jest mozliwy, sama zyje w takim prawie 4 lata:] naszczescie mam blizej niecale 100 km :] trzeba byc wytrwałym, szczerym wobec siebie i przede wszystkim ufac sobie...bo inaczej kicha z tego wyjdzie.

hm.. gdy miałam tyle lat co TY, no o rok byłam starsza miałam 17 lat miałam chłopaka który mieszakał ode mnie o 120 km dalej i moja mama mnie przekonywała ze to nie ma sensu, mimo, że on do mnie często przyjeżdzał i tak jakoś wyszło, że byłam młoda, szalałam tu a on tam i się rozpadło po jakiś 7 miesiącach. Następnie półtora roku temu poznałam super chłopaka na sylwestra- zaczęliśmy pisać ze sobą, byłam z nim na 100dniówce i było cudownie. jednak on musiał wyjechać i był ode mnie o 400 km dalej- jednak to nie miało znaczenia, ponieważ pisaliśmy, telefonowaliśmy itd ja do niego jechałam on do mnie, tak że spedzaliśmy czasami nawet miesiąc razem i tak było przez półtora roku jednak niestety też nie przetrwaliśmy- zaczęliśmy się kłocić przez sms'y on był bardzo zazdrosny, ja też i niestety rozpadło się..( a teraz znowu byłam na wakacjach 2 tygodnie i poznałam miłego chłopaka który jest z helsinek- 2 tygodnie z nim były cudowne w Chorwacji sie poznaliśmy i utrzymujemy kontakt i zobaczymy co z tego będzie)) a za Ciebie 3mam kciuki ) i pamiętaj że w życiu piękną są chwilę, więc jeśli naprawdę go kochasz warto zrobić wszystsko dla tych nawet kilku chwil z nim) pozdrawiam Cię.

ja jestem juz 4 mies po milosci i zwiazku na odleglosc niestety

też uważam,ze to zauroczenie,ale życzę Ci powodzenia,ja swoje miłości miałam zawsze w moim miescie,więc nie wiem jak Ci pomóc mogę tylko trzymac kciuki

JA JUŻ 3 LATA ŻYJĘ W TAKIM ZWIĄZKU I TO SĄ NAJLEPSZE LATA MOJEGO ŻYCIA JEŚLI BĘDZIE SIĘ WAM MIAŁO UŁOŻYĆ TO SIĘ UŁOŻY-BEZ WZGLĘDU NA ODLEGŁOŚĆ

Ja mialam zwiazek na odległosc 2 lata i tez to byly najlepsze chwile w moim zyciu i to nie odległosc nas rozdzielila ,tez 16 lat mialam

Cytat
Truskawa172
Ja mialam zwiazek na odległosc 2 lata i tez to byly najlepsze chwile w moim zyciu i to nie odległosc nas rozdzielila ,tez 16 lat mialam

ja przezywam w jakims tam sensie
moj chlopak pracuje raz ru raz tam nie widze go na tyg wogole