Witam wszystkie szafowiczki ! Jestem tu po raz pierwszy jako zarejestrowana użytkowniczka i odrazu chciałabym Wam opisać moją historie i poradzić się. Więc z Andrzejem jestem od ponad 2 lat. Ja mam 19 a on 21. Od roku mieszkamy razem. Na początku bylo pieknie ! Bylam bardzo zakochana i szczesliwa ! On rowniez okazywal mi milosc a co najwazniejsze szacunek. Z czasem ( mniej wiecej kiedy zamieszkalismy razem ) wszystko zaczelo sie walić. Zaczelo sie od zwyklych klotni o drobiazgi - z czasem przerodzilo sie to w ostre awantury. Andrzej jest uzalezniony od marihuany i roznych miekkich narkotyków co zaczelo bardzo psuć nasze relacje. Z czasem , wyzywal sie na mnie , wielokrotnie mnie szarpał - potrafil zwyzywać mnie od dziwek bo mial taki nastroj ! Codziennie przeglada moj telefon , kaze mi logowac sie na facebooka , przylapalam go nawet ze wyszukuje w google po imieniu i nazwisku lub loginie jakim sie czesto posluguje informacji o mnie ! Nigdy go nie zdradzilam , zawsze mial nademna pelna kontrole ! Skasowalam numery wszystkich kolegow a kiedy jakis napisal na facebooku 'co u ciebie slychac' odrazu byla awantura. Strasznie zaluje ze dałam sie tak traktować ale bardzo go kochalam - on mnie też. Wiem ze nigdy by mnie nie zdradzil ze kocha mnie , ciagle o mnie mysli ale dla mnie ten zwiazek zrobil sie chory. Za kazdym razem kiedy wracalam do domu to balam sie ze bedzie mial zly chumor i na mnie bedzie sie wyzywać. Uderzyl mnie kilka razy - wyzywal bardzo czesto , nie mialam prawa spotykac sie z kolezankami bo kazda wg niego byla 'dziwka'. Co kilka dni klotnie byly tak ostre ze chcialam to skonczyc ale wtedy on plakal i przysiegal ze sie zmieni. Dodam ze mieszkamy tylko we dwoje w domu ktory nalezy do mnie i jest po moich dziadkach. Na dzien dzisiejszy wyglada to tak ze on trafil na odwyk. Jest tam juz 2 miesiąc ale za tydzien wychodzi. W czym problm ? Ze ten czas bez niego byl dla mnie bardzo błogi , czulam sie bezpiecznie i bardzo dobrze ! Co gorsza - wg nie czuje tesknoty . On dzwoni , mowi ze juz wszystko przemyslał że obiecuje ze wszystko bedzie ok . Ale ja naprawde nie wiem , nie wiem czy jeszcze cos do niego czuje - chwilami przypominam sobie jak bylo nam dobrze , ile dla mnie robil , jak milo spedzalismy czas i ze on mnie kochał ale chwilami mysle tez o tym ze boje sie z nim być. Mam straszny metlik ! Do tego poznałam kolege mojej przyjaciolki , ktory okazal sie byc przesympatycznym chlopakiem ! Bardzo milo nam sie rozmawialo - on w przeciwienstwie do Andrzeja jest pelen szacunku , pomyslalam więc - dlaczego moj chlopak taki nie jest ?!
Nie wiem co robić , czuje sie bardzo bezradna.
Pozwolic Andrzejowi wrocic i dac mu ostatnia szanse ?
Dac ostatnia szanse ale moze zamieszkac osobno ? Moze to cos zmieni ?
Totalnie zmienic swoje zycie - i zakonczyc ten zwiazek ?
Najgorsze jest to ze chodzimy razem na uczelnie i nie wiem jak zniose to ze bede go codziennie widywać..
Nasi rodzice rowniez sie znaja i bardzo lubią.
Co wy byscie zrobily ?
