gorący temat
Jaki zestaw aminokwasów wybrać?
42 minut temu
49 minut temu
efektywne szkolenia dla pracowników
godzinę temu
godzinę temu
dzisiaj o 7:42
6.02 o 8:44
28.02 o 21:39
7.04 o 11:44
Aerobiczna 6 Weidera - zbiorczy
27.01 o 18:56
Belissa intense na paznokcie? Opinie!
10.02 o 0:26
Hej dziewczyny.
Na wstępie chciałam prosić Was o szczere i poważne wypowiedzi. Jeśli komuś się to nie podoba, proszę zostawcie to bez komentarza. Nie jestem jakąś smarkulą, która szuka wrażeń, tylko dorosłą kobietą. Ale niestety życie mnie przerosło...
Ale do rzeczy. W związku jesteśmy ponad 10 lat, a małżeństwem od 5. Nasz związek ma za sobą wiele burz i huraganów, ale to przetrwaliśmy. Raz było gorzej, raz lepiej ale jakoś wyszliśmy na prostą. Po studiach zaczeliśmy pracę, powoli gromadziliśmy nasz majątek, wybudowaliśmy piękny dom, później był ślub jak z bajki, obietnice dozgonnej miłości. Nie cierpiałam zostawać w pracy po godzinach, bo tak bardzo za moim ukochanym tęskniłam, chciałam spędzać czas tylko z nim. Do domu wracałam szczęśliwa. Popołudnia spędzaliśmy razem, a to do kina poszliśmy i na wspólną kolację, albo jakiś rower basen, później w domu romantyczna kolacja, kąpiel, generalnie miłe zakończenia dnia. Ale od prawie dwóch lat tego już nie ma. Mój mąż stał się oschły w uczuciach, bardzo egoistyczny. Zaczął mnie ignorować, nie zwracać na mnie uwagi. Przez pewien czas nie zrażałam się tym, myślałam, że to chwilowe. Ale z czasem brakło mi zapału, ciężko jest starać się i zabiegać o kogoś, kto to ignoruje. Więc dałam sobie spokój. Też się zmieniałam. Myślałam, że to zauważy, coś zrozumie. Coraz mniej mnie było w domu, brałam w pracy nadgodziny, stała się ona moim drugim domem. Szef to docenił awans pował mnie, ale co z tego, że mam wymarzone stanowisko jak nie mam tego co najważniejsze - miłości? W domu czuję się źle, wręcz intruzem. Męczy mnie to, że jak jesteśmy już po pracy czy w weekend to mój mąż woli grać w te durne gry na komputerze albo jeździć motorem niż wyjść gdzieś ze mną. Wiele razy proponowałam, że może gdzieś wyjdziemy, ale on nigdy nie chce, mówi mi żeby poszła ze znajomymi. Nasze rozmowy ograniczają się do tego co trzeba kupić, co trzeba w domu zrobić itp. W sypialni też się od siebie oddaliliśmy. Boli mnie to, że z dnia na dzień stałam mu się obojętna, że nie patrzy na mnie tak jak dawniej, że mnie nie adoruje i komplementuje. Tylko jest ciągle zmęczony i nudzony. Nie uwierzę w to, że praca go tak męczy. Oboje skończyliśmy ten sam kierunek, pracujemy tyle samo i wykonujemy podobne zadania.
I tutaj pojawia się kolejny problem. Mam w pracy kolegę, dość bliskiego. Wiele mu zawdzięczam, bo wprowadzał mnie do tej pracy, wiele mnie nauczył. Przedtem był naszym wspólnym kolegą. Ale od czasu kiedy między mną, a mężem zaczęło się psuć bardzo się do siebie zbliżyliśmy. Jest żonaty, ale jego żona od wielu lat jest za granicą i poniekąd jest w podobnej sytuacji jak ja, między nimi też już od wielu lat się psuje. Bardzo Go lubię, czasem wydaje mi się, że to coś więcej. Wychodzimy razem na koncerty, potrafimy godzinami rozmawiać o pierdołach. W jego towarzystwie czuję się tak jak przy mężu kiedyś. Komplementuje mnie, docenia, kibicuje w pracy. Po prostu czuję się przy nim dobrze. Wiem, że wiele z Was uzna, że rozbijam jego małżeństwo. Nie jest tak, bo od dawna małżeństwem są tylko na papierze. A ja już nie wiem co robić. Kocham mojego męża, chcę wrócić o tego co było. Ale jeśli to już niemożliwe to nie chcę sobie marnować życia jeśli mogę być szczęśliwa z innym mężczyzną. Ale wiem też, że nie buduje się szczęścia na cudzym nieszczęściu Co mam robić? Odejść od męża? I nie piszcie żebym z nim porozmawiał. Robiłam to setki razy, a on twierdzi, że problemu nie ma, że ja wymyślam i jemu jest tak dobrze. Właśnie jemu, ale mnie nie. Co mam robić? Może któraś z Was była w podobnej sytuacji?
P.S.
Jeśli wątek jest źle umieszczony proszę o przeniesienie.
Cytat
adzii93
to ty musisz byc szczęśliwa , moze jesli powiesz mu ze odchodzisz dopiero wtedy zrozumie swoje błędy ? i wtedy on bedzie zabiegał zebys jednak została .
Myślałam o tym, ale to jest na krótką metę działanie. On musi zrozumieć, że o związek trzeba dbać w dobrych i złych chwilach, a nie tylko wtedy, kiedy ktoś chce odejść. Powiem, że odchodzę, on na chwilę się zmieni, ja zostanę i co potem? Znów to samo
Radziłabym Ci porozmawiać z mężem jak On się czuje w tym związku, czy jest szczęśliwy? A co najważniejsze, czy Cię kocha! Jeśli dojdziecie do wniosku obydwoje, że nie jesteście ze sobą szczęśliwi to chyba najwyższa pora się rozstać, nie sądzisz? Nie marnuj sobie życia, bądż szczęśliwa! 
Trzymam za Ciebie kciuki, mam nadzieje, że wszystko się między Wami poukłada i będzie tak jak dawniej! :-*
